We hebben het nog steeds erg naar onze zin in huisje twee,
het gaat moeilijk worden om dit Zweeds paradijs achter te laten voor onze derde
en laatste bestemming. Zaterdag vertrekken we namelijk naar Björköby, nog een
beetje hoger in Småland en meer in het binnenland.
Maar eerst nog een verslagje van de afgelopen dagen in
Finsjö. Op maandag trokken we naar Oskarshamn, een relatief grote kuststad op
20 kilometer van hier. Zaterdagavond las ik een brochure over deze stad die
bulkte van gezellige plekjes en eethuisjes met bio-producten,
familiebedrijfjes,… dus mijn verwachtingen waren hoog gespannen. Uiteraard is
Oskarshamn een stad, maar ook de naam van een ‘Komun’, dus de plekjes lagen
verspreid over de komun Oskarshamn en niet in de stad zelf. We waren dan ook
vrij snel rond in het stadje en trokken naar een cafeetje, Bakgårdens Bistro,
waar we een voordelige Dagens Rätt konden eten met rauwkostbuffet en waar we
wifi konden gebruiken. We bleven er dan ook een tijdje rondhangen J. De blog werd
geupdatet (vorige verslag), een paar rekeningen betaald (die wachten niet) en
Florien stortte zich weer op een ‘pysselbok’ met raadsels en doolhoven en
schrijfoefeningen (de laatste tijd haar favoriet, zolang er maar prinsessen bij
staan).
Nu klinkt het misschien alsof wij een utopische driejarige
hebben J,
wees maar zeker dat ze ook hier haar temperament laat voelen. Meestal is ze
voorbeeldig tijdens de uitstapjes, maar compenseert ze dat helaas ook als we
terug thuis zijn…
Dinsdag was het tijd voor Kalmar Slott. Kalmar is een grote
kuststad in Småland, vooral bekend om zijn renaissance architectuur. Aan de
rand van het centrum, langs de haven, bevindt zich het bekende Kalmar Slott,
waar ooit het Kalmar verdrag opgetekend werd. We kwamen hier rond 11 uur aan en
zijn toch tot 16 uur zoet geweest. We volgden een gidsbeurt in het Engels (ja,
ook Florien) en liepen ook nog wat rond in de tijdelijke tentoonstellingen. Bij
die tentoonstellingen was er eentje over Michiel van de Hazelhoeve, mijn
lievelingskinderboek aller tijden. Ik trok dan ook gretig foto’s van de panelen
en Florien speelde graag in de huisjes uit het verhaal die nagebouwd werden in
het museum.
 |
| Florien verkleed als Emil :) |
Een kanttekening over de toegankelijkheid (voor de
geïnteresseerden): Bij de ingang kregen we te horen dat we halve prijs
betaalden omdat Kwinten in een rolstoel zat (die hadden we meegenomen omdat het
praktischer zou zijn in het museum) en ik gratis meeging als begeleider. Dit
kwam omdat we een aantal delen van de tour niet (vlot) zouden kunnen bereiken,
maar dat de gids hiervan op de hoogte was. Dit bleek toch weer een eufemisme te
zijn. Bij de start van de tour merkte de gids onze aanwezigheid niet op en trok
hij aan een sneltempo de eerste trappenhuizen in. Een aantal heel lieve mensen
uit onze groep hebben Kwinten dan de trap op geholpen en de rolstoel gedragen.
Na zijn eerste uiteenzetting heeft één van die mensen hem dan aangesproken en
pas toen heeft hij ons gezegd waar we heen moesten. Toen we die bestemming
bereikt hadden, bleek dat de groep eigenlijk aan de andere kant van de vleugel
was. Op zich geen probleem, ware het niet dat er tussen elke ruimte een drempel
was van variërende hoogte. We voelden ons een beetje stuntels. In de
concertzaal stond een ramp, maar blijkbaar was het onmogelijk om die andere
drempels ook te voorzien van kleine hellingen. Vreemde kronkel.
Gisteren was het rustdag, tijd om bijvoorbeeld eens
uitgebreid blauwe bessen te gaan plukken in het bos achter onze straat.
Werkelijk heel de bodem van dat bos was bezaaid met blauwe bessenstruiken.
Mensen die mij kennen, weten dat ik hier mijn hartje ophaal.
De keuken van het huisje is werkelijk van alles voorzien, er
staat ook een barbecue en een wafelijzer en mijn vingers jeukten om tijdens de
rustdag eens wat uitgebreider te koken. Ik maakte wafels met blauwe bessen en
gemarineerde garnalen voor op de barbecue ’s avonds. Daarnaast had ik ook tijd
om wat te naaien (ja, ik neem mijn naaimachine mee op vakantie) en deed Florien
een verkwikkend dutje J.
Tegen de avond stak ik de barbecue aan, het was helaas wel heel winderig
buiten, maar we konden gelukkig ook nog genieten van de laatste zonnestralen.
Gisteren was het tijd om Öland te verkennen, het eiland
langs de Oostkust van Zweden. We namen de brug aan Kalmar en reden recht naar
Borgholm. Rijden in Zweden blijft een zaligheid, die mooie landschappen. Op de
brug was het uitzicht echt adembenemend.
Nu is het vrijdagavond en zitten we op restaurant in
Oskarshamn. Omdat ik niet zoveel tijd heb, brei ik later nog een vervolg aan
het verslag, beloofd! Hej då!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten