Ondertussen zijn we al vier dagen in Zweden (en zes dagen
van huis), tijd voor een verslagje.
De eerste dag reden we ongeveer 450 km richting Bremen. De
geplande 4u20 rijden werden algauw bijna 7u, met de nodige pauzes tussendoor
uiteraard. We hadden een paar dagen voordien nog een hotel geboekt in centrum
Bremen en na een semi-lekkere maaltijd (die porties in Duitsland ook, Jezus!)
gingen we bijna meteen onder de wol. Maar eerst nog een hostel geboekt voor
onze volgende stop, Denemarken.
Slapen was wel buiten Florien gerekend, want die moest nog
wat energie kwijt van de lange autorit…
Op 29 juli reden we verder naar Denemarken. Omdat de eerste
rit voor mij wat was tegengevallen had ik geprobeerd om een redelijk
dichtbijzijnde stop te vinden, maar de hotels waren wat dun gezaaid.
Uiteindelijk verliep rit 2 (ongeveer 350 km) een heel stuk vlotter en waren we
rond 16u in Fredericia, Denemarken. Gelukkig ken ik het woord voor hostel in
het Deens, anders waren we er nu vast nog naar aan het zoeken. Het hostel, noch
de straat waar het zich zou bevinden bestonden volgens Lydia, onze gps, we hadden geen internet en vonden
uiteindelijk de bewuste straat op een landkaart die langs de weg hing.
Het hostel hanteert naar eigen zeggen geen hotelprijzen
(ahum) en ze verwachten er dus ook dat je je kamer wat poetst bij vertrek. Het
was een hostel, akkoord, maar dat van die hotelprijzen was echt niet waar. We
mochten wel gratis naar het zwembad ernaast, en dat deden we dan ook om Florien
te belonen. Voor het inslapen probeerden we een nieuwe techniek; het was
stralend weer dus Kwinten en ik hebben ons op het terrasje gezet en hebben
Florien eerst laten inslapen voor we zelf weer naar binnen gingen. Geen
kernfysica natuurlijk, maar we waren blij dat het werkte.
De dag erna werden we nog beloond met een lekker (bijna
hotelwaardig moet ik zeggen) ontbijt en vertrokken we – eindelijk – naar
Zweden!
Na een stop voor de grens en een heel aantal (kleinere)
bruggen, zoals Store Baelt, reden we de langverwachte Oresundbron op.
Indrukwekkend, echt genoten van het uitzicht over de zee. Malmö ook gespot
(Turning Torso is goed zichtbaar bijvoorbeeld), maar ik hield uiteraard mijn
ogen ook op de weg (hé papa).
De rit verliep zo mogelijk nog vlotter (ze was dan ook
korter, 302 km), Zweden rijden naar mijn gevoel even gedisciplineerd als
Duitsers en we kwamen rond 14u al aan in ons huisje. Hoewel we officieel pas om
15u mochten inchecken, stond Lianne ons al op te wachten. Ze was het niet
gewend dat haar gasten zo op tijd kwamen.
Al bij al verliep het rijden (vooral de twee laatste dagen
dan) heel vlot. De loopfiets die we bij hadden om Florien af en toe te laten
sjeezen op de parkings bleek een schot in de roos. Ik had me voorbereid op een
zeurend kindje op de achterbank, Kwinten en ik hadden een heel actieplan, maar
dat bleek nergens voor nodig. Hij is
zelfs nooit naast Florien moeten gaan zitten om haar bezig te houden. We
luisterden heel veel Eftelingsprookjes (dankuwel meter Liesbeth!) en luisterCD’s,
Florien bleek nog maar eens duidelijk een dochter van haar vader. Wat ook hielp
waren de cadeautjes die we vlak voor vertrek nog van onze buren gekregen
hadden. We hadden zelf ook een ‘cadeautjeszak’, maar die waren niet ingepakt,
dus die scoorden minder hoog. J
Bedankt Mieke en Tom!
Een paar foto’s van ons huisje. Je kan meer info vinden op
anglastugan.nl (zonder de umlaut op de a, want officieel heet het änglastugan),
mocht er iemand interesse hebben. Meer inside info bij mij J
Onze eerste week zullen we in en rond Höör doorbrengen, een
dorpje in de streek Skåne.
We ontbeten de eerste twee dagen al buiten, zondag lunchten
we ook buiten. In de voormiddag dus tot nu toe altijd stralend weer gehad,
daarna wisselvallig. Zondag gingen we op verkenning in Höör en misschien lag
het aan het feit dat het zondag was en dus uitgestorven, maar dat was me nu
niet bepaald een bruisend dorpje. Kwinten waagde zich samen met Florien aan de
wip en het kind was ook weer content (Kwinten minder, zoals je kan zien J).
Gisteren gingen we naar Lund, de universiteitsstad in Skåne.
Na een valse start (sleutels fietsslot vergeten in de auto) trokken we naar het
centrum. We bezochten de kathedraal en werden om 12u getrakteerd op een bescheiden,
maar mooi klokkenspel. Florien was ook onder de indruk van de middeleeuwse
astronomische klok vol miniatuurmannetjes.
Daarna begon het te regenen (iets waar we helaas niet op voorzien waren) en trokken
we snel naar het restaurant van het openluchtmuseum dat we in de namiddag
wilden bezoeken; Kulturen. Zomaar een openluchtmuseum in het midden van de
stad, ik vind dat tof.
In Zweden is het vaak (prijs-kwaliteit-gewijs) interessant
om ‘Dagens rätt’ (dagschotel) te gaan eten bij de lunch in plaats van ’s avonds
uit eten te gaan. Ook zijn doorgaans museumrestaurants van zeer goede kwaliteit
en dat bleek ook hier het geval te zijn.
In de namiddag trokken we dus naar Kulturen, maar dat viel
letterlijk een beetje in het water. Gelukkig was er ook een tentoonstelling van
Pettson en Findus, een hit voor Florien (en binnen J), waar ze echt in het decor
van Pettsons huis kon spelen. Vond ze heerlijk.
Om de dag in Lund af te sluiten deden we nog een ‘Fika’ in
het cafeetje van het museum. Fika is een Zweedse traditie en houdt kort gezegd
in dat je koffie drinkt en gebak eet J
Redelijk hard ons ding. Daarna shopten we nog even bij Lindex (echt leuke
kinderkleren!) en trokken we naar de auto.
Vandaag hadden we een rustdagje, in de voormiddag gingen we
naar de winkel en deden we ‘korvgrillning’ als middageten, geniaal plan van
Kwinten. J Na
een paar spelletjes trokken we dan naar het Bosjöklooster. Dat was in theorie 8
minuten rijden, maar laat ons zeggen dat Lydia de gps daar haar eigen idee over
had. Prachtig klooster wel, met een mooi domein aan met dieren en een klein
speeltuintje. We konden er tussen de pony’s wandelen en bij de konijnen en
kippen in het hok. Florien en ik gingen ook eindelijk pootjebaden in een echt
Zweeds meer. Toch wel het hoogtepunt van de dag!
Het plan is om morgen weer wat verder te rijden naar Malmö,
vandaar de rustdag ook. Grootsteden zijn vermoeiend voor kleine kindjes,
getuige deze foto na Lund.
Zo, dit verslag heeft op logistiek vlak heel wat moeite
gekost, want je hebt hier niet zomaar internet (hopelijk gaat dat in het
volgende huisje iets vlotter, niet dat ik verslaafd ben, maar voor de
skype-conversaties die we af en toe met de grootouders willen voeren is dat wel
een vereiste). Ik heb letterlijk een hele avond aan het uploaden van de foto's gezeten, gewoon omdat dat internet zo'n eigen willetje heeft. Vandaar de weinige foto's... Ik beloof niets, maar hopelijk tot snel dus!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten