Lieve Florien,
Brief vier al! 4! Vier ontzettend korte maanden ben je al deel van ons. Toen ik daarstraks aan het overlopen was wat er deze maand zo belangrijk geweest is, vond ik het eerst moeilijk om baanbrekende dingen te vinden. Maar even daarna besefte ik dat al die kleine mijlpalen toch eigenlijk echt wel mijlpalen waren, zonder de pretentie te hebben om groots te zijn.
Daarom dus:
-Je ging voor het eerst naar de onthaalmoeder, niet omdat ik weer begon te werken, maar om alvast eens "te proberen". Lees: te kijken of ik het aankon om je langer dan een paar uur op een afstand te weten. En het lukte! Ik liep als een gek door het huis om allerlei dingen op te ruimen, te schilderen, te regelen, terwijl ik wist dat je het daar best wel goed had. Eigenlijk moet ik dus toegeven dat ik het wel ok vond, dat dagje. Ik hoor meteen stemmen "vreemde moeder, die daar" :), maar ik zal vast wel anders piepen als ik je moet afzetten omdat ik echt weer ga werken...
-Je vindt je handen ontzettend interessant en de onze ook. Het beste speelgoed is hier dus voorlopig een hand! Maar je kijkt ook al aandachtig naar boekjes en luistert als ik vertel. Ik weet natuurlijk best dat je van mijn verhalen nog maar weinig opsteekt, maar ik lees koppig verder!
-Praten is leuk! Van dierengeluidjes in de eerste maanden ging je naar gebrabbel deze maand. Ik hoorde al regelmatig "koe" opduiken. Of het hier een zoogdier, dan wel een plopkoek betreft, zal nog blijken in de komende maanden. Ik hou u op de hoogte!
-En er was sneeuw, nog meer sneeuw dan tevoren. Hoera! Wij houden van sneeuw!
En ik realiseer me nu dat brief vijf geschreven zal worden als ik exact een week aan het werk ben. Spannend wel, en het vergt uiteraard ook wat georganiseer. Maar die onthaalmoeder heeft alvast succes en net als ik je des te liever knuffel na een middagdutje gescheiden zijn, zal dat gevoel ook wel exponentieel stijgen zeker?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten