Pagina's

zondag 20 oktober 2013

Brief 11

Brief 11 al, elf!

Dat meisje is ondertussen een pak gegroeid, en letterlijk: de herbruikbare luiers beginnen te knellen.Ze verdrinkt voorlopig nog in haar winterponcho, maar lang zal dat vermoedelijk niet duren.
Al sinds ze lacht, ontdekte ik hoe fijn het is om écht contact te hebben met je kind en het was moeilijk om er genoeg van te krijgen. En nu er meer en meer interactie is, wordt het steeds fijner!
Ze is onder andere een echte papegaai: als wij kuchen, zij ook, als wij nanana zeggen, dan gaat zij voor echo spelen. Enzovoort. Ook Kiekeboe-spelletjes hebben steeds meer succes.
We gaan nu ook vaker op stap met de fietskar en daar geniet ze duidelijk van; de ene keer ligt ze rustig te soezen, de andere keer 'vertelt' ze honderduit.
En aan tafel gedraagt ze zich helemaal zoals van haar verwacht wordt: alles willen eten wat wij aan het eten zijn. Niet de boterham die ik voor haar smeer, maar uiteraard mijn eigen boterham, niet de soep in haar kommetje, maar onze soep...

Just chillin' Mijn moeder excuseert zich voor de slechte foto


Ze kruipt, of beter: sluipt lustig door de huiskamer. En van de huiskamer naar de gang. En van de huiskamer naar de keuken. Ze prutst aan alle kabels die ze te pakken krijgt, neemt elk pluisje of vuiltje netjes vast tussen duim en wijsvinger als was het een soort onderzoeksobject. En ze ontdekte ook hoe je bepaalde kasten opent. Vervolgens onderneemt ze verwoede pogingen om die leeg te halen.
Ik hoef niet te zeggen dat het hier niet meer zo rustig is? En dat een park niet goed meer scoort bij haar?
Wat ze de laatste tijd ook meer en meer doet, is 'wenen met woordjes'. Ik weet nog toen ze pasgeboren was, zei ik eens tegen mijn schoonzus dat ik zelfs haar weentjes supermooi vond. Ze heeft toen lachend gereageerd dat er sowieso niet veel moeders dat zouden zeggen. Ondertussen heeft ze al lang niet meer 'gezongen' zoals toen (het leek op 'laulaulau' :)), maar nu is het gezang terug! Het lijkt wel of ze tijdens het huilen probeert uit te leggen wat er is en ik kan dat, echt waar, eerlijk waar, alleen maar superprachtig vinden, hoe bizar het ook mag klinken.

PS: En denk nu niet dat ik haar laat huilen om er maar naar te kunnen luisteren.






1 opmerking: