The day that Didi "died"

Toen we afgelopen zaterdag naar Leuven gingen om er wat rond te slenteren, voelde ik al dat er iets zou mislopen. Omdat we met de rolstoel zouden gaan, zat Florien in de draagzak op mijn rug. Ze heeft een soort knuffeldoekje dat ik een hele tijd geleden gemaakt heb van wat tricot en dat noemt ze 'Didi', zowat haar beste maatje op dit moment.
Je voelt het al aankomen...
Toen we thuiskwamen vonden we Didi nergens meer.
Maar niet getreurd, Florien heeft er eigenlijk weinig problemen van gemaakt.
Ik maakte hem voor de zekerheid toch opnieuw. In tweevoud.

En ze was er HEEL blij mee.